تو این دانشگاه هم سیخ سوخته هم کباب !!؟

سلام 

از مدیر وبلاگ ممنون که اجازه داد من این مطلب رو بذارم تو وبلاگشون 

نمی دونم از کجا شروع کنم 

از همون اول اولش : از سردر  

بعضی وقتها که خودتو قاطی جمعیتی میکینی که از جلوی دانشگاه عبور می کنند این زمزمه و پچ پچ رو می شنوی که : خوش به حال اون جوونایی که تو دانشگاه قم ، دانشگاه به این بزرگی درس می خونند. خوش به حال پدر و مادراشون که فرزنداشون دانشگاه دولتی قبول شدن. 

از سر در که میای تو : دانشجو بازیا شروع میشه 

یه ربع منتظر مینی بوس یا سواری یا هر ... دیگه ای هستی تا به غذات برسی 

بی خیال میشی 

پیاده میای - میای و میای تا می رسی به نصف راه  

ماشینه میاد - وای نمی ایسته - هرچی فحش و بدو بیراهه میدی به زمین و آسمون 

بی خیال 

اگه بخوام همه مشکلات دانشگاه رو همینجوری بنویسم هم جوهر کامپیوترم تموم میشه هم اکانتم یه ساعتم 

تو دانشگاه سه گروه هستن از نظر من: 

1 - مسئولین   2 - دانشجویان    3- شورای صنفی دانشحویان 

با بقیه شون ( انجمن علمی - بسیج - انجمن اهی مستقل یا نسل نو و ووووو )کار نداریم 

از یه طرف مسئولین( از وزارت گرفته تا ریاست  و تا معاونت و تا .... ) ادعاشون میشه و به این موضوع افتخار می کنن که : آری ما یه دانشگاه اسلامی داریم که هم دانشجوی پسر داره و هم دانشجوی دختر . واین دو قشر بدون اینکه هیچ ارتباط خاصی با هم داشته باشن دارن درسهاشونو می خونن و هر ساله چقدر قبوای ارشد داریم  و فلان و  فلان 

و جقدر به خودشون می بالند که ما داریم اسلام رو ترویج می کنیم و این کارو میخواهیم در دانشگاههای دیگر هم انجام دهیم  

ولی وقتی میایم به دانشگاه بدون در نظر گرفتن دانشجویان و فقط از نظر امکانات نگاه می کنیم می بینیم : چیزی نمی بینیم چون تقریبا هیچ امکانات خاصی نداره 

نه دانشکده های دانشگاهی 

نه سلف ساختمان مرکزی درست حسابی 

نه آزمایشگاهی 

نه سایتی ( سایتی که در حد یک دانشگاه دولتی - اونهم نه هر دولتی - این دانشگاه داره اسم دانشگاه دولتی رو یدک می کشه که بزرگترین دانشگاه استانه - وارد این که تو چه استانی هست و حتی باید خیلی بهتر از دانشگاههای استانه های دیگه باشه نمی شویم) حالا سرعت سایت و تعداد دستگاهها و محدودیت زمانی اش بماند

نه کتابهایی در حد بزرگترین کتابخانه خاور میانه 

نه غذاهایی ( از نظر کیفیت و کمیت ) 

نه امکانات رفاهی و خدماتی  درست حسابی ( بلیط استخری - بلیط سینمایی - گروه تئاتر - مراسم فارغ التحصیلی - مسابقات و کلاسهای علمی و عملی  و ......)  

پس این همه بودجه کجا میره - این همه پولی که تو سفر رهبرمون به قم به دانشگاه دادند کو؟ 

شاید تو سالهای بعدی ببینیمش؟ اگر دیدید ما (که دارم میریم) سلام مارا بهش برسانید

 بس کنیم دیگه با گفتن چیزی درست نمیشه 

حالا نوبت شورای صنفی که جواب پس بده 

جناب شورا شما واسه دانشجوها چیکار کردید؟ 

حتما میخواید بگید ما وایرلس آوردیم و نانوایی و .... 

اینا چیه - برید بگید دانشگاه ما مرده ، دانشجوهاش روحیه ندارن حتی واسه کارهای عادی 

تو دانشگاه باید نشاط باشه 

شورا :  گفتم ولی نمیشه - هزار بار به مسئولین گفتم   

میدونید مشکل ما چیه؟ مشکل ما اینه که نمک گندیده  

من خودم شنیدم ( از یکی از اعضای شورای صنفی دانشجویان دانشگاه تهران که اینجا ارشد قبول شده) که این شورای صنفی دانشگاه تهران 15 میلیون تو جشن هفته خوابگاهها خرج کردن - همه هزینه هاشم پرداخت شده 

بله قبول دارم . اینجا دانشگاه تهران نیست . دانشگاه تهران کجا دانشگاه ما کجا 

نمیگیم مثل اون باشه - لااقل یک دهم اون که میتونه باشه ( کم نداریم رتبه های درخشان که دارن تو این دانشاه پرپر میشن) 

نه - یک بیستم ؟ اینم نه  

کجا بودیم: نمک گندیده وای وای 

نمک منظورم شورای صنفی دانشجویانه  

چرا این شورا کار نمیکنه - چرا ؟  

شورا : کار میکنه ، ولی ، ولی نه همشون - ایراد هم همینجاست . با یک دست فقط میشه یک هندونه را برداشت . وقتی اعضا دست به دست هم بدن ، دانشگاه خودشونو می تونند آباد کنند ولی وقتی وضعیت اینه میگید من چیکارکنم؟ 

شورا: اصلا میدونی چیه تقصیر خود دانشجوهاست. چرا وقتی دارن رای میدند چشاشونو باز نمی کنند و به یک شخصی درست درمون رای نمیدند. به یک آدم بدون وجدان کاری رای میدن بعد آخرشم میشه این - هم سیخ میسوزه هم کباب    

حرف واسه گفتن خیلی زیاده خیلـــــــــــــــــــــــــــــی 

ولی افسوس که کار با حرف زدن به جایی نمیرسه 

ولی ....................

جوهر کامپیوترم کم کم داره تموم میشه و به دنبال اون وقت اینترنت یه روزم 

مراد ما نصیحت بود و گفتیم    حوالت با خدا کردیم و رفتیم 

به امید اون روزی که دانشگاهمون واقعا اسلامی بشه و فقط ادعای اسلامی بودن نکنه 

چون هم آبروی .... میره هم آبروی ....